Δυσλεξία Μαθητών και Κοινωνικές Συνέπειες
Η δυσλεξία αποτελεί συχνό φαινόμενο επιβράδυνσης της σχολικής προόδου ενός μαθητή, αλλά και καθυστέρησης της συνολικής μαθησιακής διαδικασίας του ίδιου ανθρώπου γενικότερα. Καθώς συνήθως διαγιγνώσκεται σε σχολική πια ηλικία και αρκετές φορές σε μεγάλες τάξεις του δημοτικού σχολείου, οι επιπτώσεις στο άτομο, αλλά και στον οικογενειακό και κοινωνικό περίγυρό του είναι εμφανείς, αλλά οι αιτίες δεν έχουν αντιμετωπιστεί.
Οι μαθητές με δυσλεξία δυσκολεύονται πολύ να μάθουν να ξεχωρίζουν πολλά γράμματα μεταξύ τους ή και να γράψουν ολοκληρωμένες λέξεις και προτάσεις. Συχνά διαβάζουν με αναστροφή συλλαβών ή ακόμη μπορούν και ν’αντιστρέψουν ολόκληρη λέξη. Η ανάγνωση τους είναι ιδιαίτερα επίπονη διαδικασία και αυτό οδηγεί σε χαμηλή αυτοεκτίμηση και ιδιαίτερο στρες κατά τη διάρκεια ενός απλού σχολικού προγράμματος ή μιας γραπτής δοκιμασίας. Συχνά δυσκολεύονται ν’ανακαλέσουν από μνήμης το περιεχόμενο του κειμένου, που μόλις διάβασαν.
Δυστυχώς τόσο οι συνομήλικοι μαθητές όσο και κάποιοι ενήλικες, δηλαδή συχνά οι δάσκαλοι, αλλά και οι γονείς τους αδυνατώντας να αναγνωρίσουν τα συμπτώματα, αγνοούν την κύρια αίτια. Το αποτέλεσμα είναι ο δυσλεκτικός μαθητής να δέχεται αυστηρή κριτική ως προς το επίπεδο αντίληψης του, αλλά και της σχολικής επίδοσής του και οδηγείται σταδιακά στην σχολική αποτυχία και στην παραίτηση.
Ιστορικές προσωπικότητες όπως ο Άλμπερτ Αϊνστάιν και ο Γκράχαμ Μπελ έπασχαν από δυσλεξία, ωστόσο αποτελούν φωτεινά παραδείγματα για να αντιληφθεί κάποιος ότι η δυσλεξία δεν είναι χαρακτηριστικό της χαμηλής νοημοσύνης. Και αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό, διότι συχνά τα συμπτώματα της δεν γίνονται αντιληπτά και κατανοητά από γονείς και μη εξειδικευμένους εκπαιδευτικούς, που θεωρούν ότι ένα έξυπνο παιδί είναι αδύνατον να έχει δυσλεξία, και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι απλά βαριέται, δεν ενδιαφέρεται, είναι ονειροπόλο και δεν προσέχει στην τάξη.
Αυτό που θα πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους είναι ότι δυσλεξία μπορεί να έχει το παιδί, που συχνά καυγαδίζουμε μαζί του, γιατί ενώ φαίνεται να μελετά, τελικά κάνει συνεχώς λάθη, δεν αποστηθίζει ποτέ κανένα κείμενο, παρά την προσπάθειά του, έχει αξιοζήλευτη προφορική έκφραση, αλλά τα γραπτά του δεν διαβάζονται λόγω ορθογραφικών λαθών ή άσχημου γραφικού χαρακτήρα.
Η δυσλεξία είναι κατά βάση ένας διαφορετικός τρόπος αντίληψης πραγμάτων. Δεν ξεπερνιέται, αλλά με τη σωστή αντιμετώπιση από ομάδα ειδικών μπορεί να βελτιωθεί τόσο η εικόνα του μαθητή στο σχολικό περιβάλλον, όσο και η αυτοεκτίμησή του. Και κατά συνέπεια η κοινωνική του συμπεριφορά. Αποδοχή και δουλειά στη βάση του προβλήματος είναι λοιπόν η λύση και όχι απόρριψη και πίεση του κάθε μαθητή/τριας με αυτό το θέμα.
Άννα Σκούρα, Ειδική Παιδαγωγός
No Comments